DE SOLA’S
 
De Sola’s zijn de basisprincipes van de Reformatie. Ze vormen het beginsel van elke vorm van protestantisme.
 
  • De sola’s
 
- Sola Scriptura: alleen de Schrift is de kenbron en criterium van het geloof.
- Sola Gratia: een mens wordt alleen gered door Gods genade.
- Sola Fide: een mens wordt alleen gered door het geloof.
- Solus Christus: Christus alleen is Heer en Redder.
 
  • Wat het protestantisme achter zich laat
De Reformatie neemt afstand de katholieke geloofspraktijk en kerkvisie. Geldzucht, aflaten om in de hemel te komen, machtsmisbruik, allesoverheersende hiërarchie, maar vooral mistoestanden waren de aanleiding. Er ontstond een scheuring. Men wou het christendom beleven in haar puurste vorm. Vandaar de sola’s.
 
In de praktijk werden bijgevolg heel wat historisch gegroeide gedachten en gewoontes aan de kant geschoven:
-        Maria, heiligen en beschermengelen om te bemiddelen bij de Heer en om lichamelijke of geestelijke klachten te verzachten.
-        Priesters, bisschoppen, aartsbisschoppen, de Roomse curie en de paus en hun taken, sacramenten en bijna magische positie waren geen meerwaarde voor de zuivere geloofsbeleving en waren in de praktijk volledig overbodig.
-        De traditie van dogma’s en geschriften met veel gezag behoorde niet tot de Bijbel. Ze waren interpretaties en werden dus ook niet opgenomen in de reformatorische beweging.
-        Rituelen en handelingen: het gebruik van wijwater en wierook om te zegenen en te eren, aanbidding van het heilige hostie, …
 
Geïnspireerd door sterke figuren met een oprecht geloof, zoals Luther en Calvijn, werd stilaan een eigen kerk georganiseerd. Predikanten kwamen in de plaats van priesters, maar kregen niet de privileges van de katholieke priesters. De organisatie werd lokaal bepaald. Er volgend verschillende scheuringen binnen het protestantisme, maar ook herenigingen in de laatste decennia.
 
 
Sven Vannecke, 2016